Inni ludzie

Motywy przedstawione w książce nie są ani oryginalne, ani odkrywcze, a postaci wydają się raczej płaskie. Wydaje mi się jednak, że autorka celowała przede wszystkim w grę formą, zabawę językiem oraz karykaturalne ukazanie przedstawicieli klasy średniej i niższej, a nie w obrazoburczą i pogłębioną analizę czy krytykę. Audiobooka wyprodukowanego przez Audiotekę wysłuchałem z zainteresowaniem i mogę go z czystym sumieniem polecić; jego świetne wykonanie, bit i nawijka doskonale oddają klimat książki.

Motywy przedstawione w książce nie są ani oryginalne, ani odkrywcze, a postaci wydają się raczej płaskie. Wydaje mi się jednak, że autorka celowała przede wszystkim w grę formą, zabawę językiem oraz karykaturalne ukazanie przedstawicieli klasy średniej i niższej, a nie w obrazoburczą i pogłębioną analizę czy krytykę. Audiobooka wyprodukowanego przez Audiotekę wysłuchałem z...

Nie przemówił do mnie sposób, w jaki została napisana ta książka. Forma przeszkadzała mi w odbiorze treści. Historia też niezbyt oryginalna.

Nie przemówił do mnie sposób, w jaki została napisana ta książka. Forma przeszkadzała mi w odbiorze treści. Historia też niezbyt oryginalna.

Czytało mi się ciężko, nie skończyłem. Audiobook calkiem dobry

Czytało mi się ciężko, nie skończyłem. Audiobook calkiem dobry

Polecam audiobook, z dobrymi lektorami i ciekawymi wstawkami muzycznymi. Poza tym, "pato-poezja" Doroty Masłowskiej zrobiła na mnie duże wrażenie. Warto.
Edit: Obejrzałem ekranizację książki w reżyserii Aleksandry Terpińskiej. Napiszę krótko: audiobook lepszy...

Polecam audiobook, z dobrymi lektorami i ciekawymi wstawkami muzycznymi. Poza tym, "pato-poezja" Doroty Masłowskiej zrobiła na mnie duże wrażenie. Warto.
Edit: Obejrzałem ekranizację książki w reżyserii Aleksandry Terpińskiej. Napiszę krótko: audiobook lepszy...

Taka rapowana nowela, ale dobra.

Taka rapowana nowela, ale dobra.

Szczerze przyznam się, że nigdy nie byłam fanką debiutu pani Masłowskiej czyli 'Wojny polsko-ruskiej...". Jakoś wydawało mi się owo dzieło cokolwiek gówniarskie (chociaż intrygująco bezczelne),przegadane i monotematyczne, a co za tym idzie darowałam sobie czytanie kolejnych książek Pani Doroty. Do czasu "Innych ludzi". Do lektury tejże skłoniła mnie adaptacja filmowa. I cóż... Tu nie ma zmiłuj. Masłowska jeńców nie bierze. Z polotem trupnicy padlinówki opisuje szare dni i szare twarze; wielkomiejskie grzeszki, hipokryzję, głupotę, zgiełk i samotność. W świecie "Innych ludzi" widzimy odbicie naszych piętrzących się wielkich i małych, groteskowych, pokracznych i wstrząsających dramatów i dramacików. Słyszymy rechot z rozdzierającym szlochem w tle. Albo odwrotnie. Ta książka wpędzi co niektórych w dwubiegunówkę. Na pociechę zostaje nasze nieskalane, beztroskie, lazurowe instagramowe ja. Prawda, że pięknie to selfie wyszło? W tle niedożarty kebab, poczerniała lufka i zużyty kondom pływa w muszli klozetowej.

Szczerze przyznam się, że nigdy nie byłam fanką debiutu pani Masłowskiej czyli 'Wojny polsko-ruskiej...". Jakoś wydawało mi się owo dzieło cokolwiek gówniarskie (chociaż intrygująco bezczelne),przegadane i monotematyczne, a co za tym idzie darowałam sobie czytanie kolejnych książek Pani Doroty. Do czasu "Innych ludzi". Do lektury tejże skłoniła mnie adaptacja filmowa. I...

Absolutnie kocham pomysłowość tej narracji. Czyta się to bardzo płynnie, a książka wciąga pomimo jej wszechobecnego brudu i ciężaru.

Absolutnie kocham pomysłowość tej narracji. Czyta się to bardzo płynnie, a książka wciąga pomimo jej wszechobecnego brudu i ciężaru.

Książka „Inni ludzie” Doroty Masłowskiej zabiera nas do zagmatwanej opowieści o desperackim poszukiwaniu miłości. Historia o rozpadach związków, pożyczkach na całe życie, dietach pudełkowych, tanim winie i ludziach uwikłanych w miłosny trójkąt pośród ciągłego zgiełku mediów społecznościowych. Ulubieńcy miasta pulsują w rytm muzyki rap. Codziennemu życiu Warszawy, głównego bohatera „Innych ludzi”, towarzyszy narrator, który obserwuje je w uważnie. Życie rozgrywa się na każdym poziomie i nie jest ani lepsze, ani gorsze. Po prostu dotyka każdego i każdego dotyczy. Dorota Masłowska jako jedyna wśród współczesnych pisarzy potrafi to uchwycić i przekazać dalej, pod refleksję.
Książkę odsłuchałam jako audiobook i to było jego główną zaletą.

Książka „Inni ludzie” Doroty Masłowskiej zabiera nas do zagmatwanej opowieści o desperackim poszukiwaniu miłości. Historia o rozpadach związków, pożyczkach na całe życie, dietach pudełkowych, tanim winie i ludziach uwikłanych w miłosny trójkąt pośród ciągłego zgiełku mediów społecznościowych. Ulubieńcy miasta pulsują w rytm muzyki rap. Codziennemu życiu Warszawy, głównego...

Obrazuje w sposób klarowny pewne grupy społeczne w naszym kraju. Ma szokować? Szokuje. Język nie jest najwyższych lotów, ale nie o to tu chodzi. Czyta się dobrze i szybko.

Obrazuje w sposób klarowny pewne grupy społeczne w naszym kraju. Ma szokować? Szokuje. Język nie jest najwyższych lotów, ale nie o to tu chodzi. Czyta się dobrze i szybko.

Wyrapowany na kartach papieru obraz polskiego społeczeństwa. Dosłownie.

Zwykle nie mogę zdzierżyć wulgaryzmów, ale forma tej książki przemawia nad treścią i broni się sama.

Cytaty:

Musiało być późno, bo wielki księżyc już nad miastem widniał, po chwili dopiero się pokumał, że to nie księżyc, tylko logo Lidla.

(zagląda do telefonu) „Będę spadał” – powiedział w końcu. „Jak to?” „Nie pytaj, przypał, sory, choinkę z siorą musimy złożyć – przysięgłby, że na prawdę chciał wtedy to zrobić, aż wzruszył się własnym dobrem (...).

Denerwujesz się?” „Nie”. „To czemu się tak trzęsiesz?” „Nie wiem”. „Czego nie wiesz? Spokojnie sobie rozmawiamy przecież”. „No pewnie”. „Chyba nie zaprzeczysz. Jak przyjaciółki”. „Tak”. „Miałaś kiedyś przyjaciółkę?” „Tak”. „To może nie wiesz, że jak się jest przyjaciółkami, to się rozmawia, mówi różne rzeczy szczerze. No mów coś. Jak się rozmawia, to się mówi, słyszałaś o takiej rzeczy?”
Ja jebie, no przecież zaraz chuj ją strzeli, z jakiej innej ona jest planety?
Ma ją od podstaw uczyć, robić jej teraz kurs z bycia człowiekiem?

Kiedyś było tu inaczej.
Wszyscy się znali, dzieciaki razem się bujały całe dnie przez.
„Sąsiedzie, po życz szklankę cukru”. „Proszę bardzo, pani wejdzie”.
Dziś każdy kumpel na Wyspach zapierdala i udaje szczęście, w mieszkaniach inni ludzie mieszkają, a przez ściany cienkie dobrze słychać, jak więź między ludzka pęka. Się rozpada, śnieg zaczyna padać i coś tam, coś tam... Tu jakoś rym już mu się przestał składać, wena opadła do fristajla, po cichu klucz wkłada do zamka.

(rozbierając choinkę)
czemu źli muszą być źli, a nie mogą być dobzi? KAMIL: „Czasem chciał bym coś zrobić, lecz wszystko w rękach mi się kiełbasi”.
SĄSIAD 1: „Nie chcę nikogo bić, ale coś mnie tak zawsze podkusi”.
MENEL: „Nie chcę kolegi dusić, ale co zrobię? Już duszę, tak być musi”.
Czemu źli nie mogą być czasem dobzi? I odwrotnie?
ZAKONNICA: „Też bym chciała czasem kogoś na paść, a muszę się modlić”.
MENEL: „Już go udusiłem, to już go nie od duszę, no co zrobię”.
GOGU (z Wielkiej Brytanii): „Nie chcę kraść tego samochodu, ale skoro właśnie już to robię!!”.

Dobry ten asystent, czy nie można by mieć takiego na życie? Asystować mógłby mu w pracy i w domu. Kalibrować, ostrzegać, pipczyć, alarmować, gdy się w jakieś kłopoty ma władować. Parkował tak i parkował...

Wyrapowany na kartach papieru obraz polskiego społeczeństwa. Dosłownie.

Zwykle nie mogę zdzierżyć wulgaryzmów, ale forma tej książki przemawia nad treścią i broni się sama.

Cytaty:

Musiało być późno, bo wielki księżyc już nad miastem widniał, po chwili dopiero się pokumał, że to nie księżyc, tylko logo Lidla.

(zagląda do telefonu) „Będę spadał” – powiedział w końcu....